(100% zitconcert)
Tangarine klinkt op het nieuwe album ‘Uiteen’ niet langer als een loepzuivere folkband. De typische ‘blood harmony’ in de samenzang van het duo is gebleven, maar dit keer eisen de gitaren meer spreektij. Middenin vertrouwd klinkende Tangarine-liedjes worden ineens zijwegen ingeslagen over muzikaal rotsachtig terrein.
Hetzelfde uiterlijk, een identiek leven, onafscheidelijke stembanden. Zo was het. Tot vorig jaar. Het nieuwe album van Tangarine dat begin september 2018 is verschenen is de soundtrack van het ontregelde broederschap van Sander en Arnout Brinks.
De één hield zijn eerste kind in zijn armen, van de ander liep het huwelijk stuk. Voor het eerst in hun eeneiige bestaan liepen hun levens niet parallel. Het lot dreef hen uiteen. En dat hoor je. Op het nieuwe album is Tangarine meer dan een loepzuivere folkband. Hun muziek is grilliger geworden. Meeslepender. Met grote regelmaat wordt de vertrouwde blood harmony opengescheurd door scherpe gitaarpartijen en onrustige afdwalingen door gezongen zandvlakten en over muzikale rotspartijen. Het album is de soundtrack van hun ontregelde broederschap. Zo is het.
