Breaking News, Michelle David and the Gospel Sessions komt naar Vanslag (nadat ze ook in 2019 op het grootste podium van Eurosonic Noorderslag staat!)
Volgens zangeres Michelle David is gospel muziek, die je hart voedt en je ziel kalmeert. En met dit album heeft zij een zeer succesvolle poging gedaan om via de gospelmuziek de ellende, die zijn 2017 mee maakte te verwerken. In dat jaar verloor zij enkele dierbaren, waaronder haar moeder.
Dit album van Michelle David & The Gospel Sessions is het derde deel van de zoektocht die Michelle, samen met Onno Smit en Paul Willemse, ondernam om de oorsprong van de gospel te vinden. Op dit deel drie zijn zij uitgegaan van de beginjaren van de funk, soul en Afrobeat.
Onno Smit en Paul Willemsen zou je kunnen kennen van de band Beans & Fatback terwijl Michelle lid was van de girlgroup tribute Big Black & Beautiful.
Het album opent zeer opzwepend met Taking It Back. Een gospelsoul nummer met een ultra swingende ritmesectie en blazers en uiteraard de super soulstem van Michelle. Funky soul zonder al te veel poespas maar wel met de benodigde soulingredienten zoals passie, swing en energie. Qua stijl is dit numer te vergelijken met de al even gepassioneerde Sharon Jones & The Dap Kings.
Nobody But The Lord is een deepsoul nummer met de hartstocht van de oude gospel. Michelle gaat hier vocaal zowel diep als op de zalvende toer. Tell Me Why heeft door het gebruik van de ritmebox automatisch een “Why Can’t We Live Together” (Timmy Thomas) geluid. Een nummer met diepe bas grooves en de zeer emotionele, en dus soulvolle zang van Michelle, die af en toe uitwaaiert naar Minnie Riperton-achtig gebied. Michelle is in dit nummer op zoek naar antwoorden op haar twijfels.
Up Above My Head is een onweerstaanbaar swingend Afrobeat nummer vol dwingende percussie, gitaarmotiefjes, diepe bas en blazers. Dit alles resulteert in een superfunky Betty Davis achtig nummer. Door de gitaarlicks in het intro van Give It To Himontstaat direkt een Staples Singers sfeer. Een pakkend nummer met slechts funky drums, Pops Staples-achtig gitaarwerk en de soulvolle zang en achtergrondzang. Benjamin Herman is te gast op saxofoon in Walk With Me. Een loom funky jazz nummer waarin Afrobeat en latin verstopt zitten.
In Proverbs 3 voert de cumbia de boventoon. Cumbia is een Columbiaanse dansstijl, die in hoge mate door de percussie gevoed wordt. Deze stijl wordt hier naadloos in Michelle’s gospel ingepast. God is een zeer diepe soulballad waarin Michelle zich vol overgave overgeeft aan God. En ze beseft zich in He Loves Me dat deze liefde geheel wederzijds is. En dat in de vorm van een Curtis Mayfield-achtig mellow soulnummer. Heerlijk!!! De afsluiter van dit album is Be Still, een zeer intieme en breekbare ballad.
Als de muziek in onze kerken ook zo gaat klinken, mag ik dan voortaan vooraan zitten?
Tekst: Peter Marinus
Voordat Volume 3 uit kwam:
Een titel als ‘The Gospel Sessions Volume 1’ heeft de belofte van een Volume 2 in zich. En hoera, die is er nu. ‘We zijn een paar decennia opgeschoven in de tijd’, zegt Onno Smit, Wat muzikaal betekent dat er meer percussie, strijkers en een orgel zijn toegevoegd. Was het debuut ook een ode aan pioniers als Sister Rosette Tharpe, nu staat The Gospel Sessions op de schouders van bijvoorbeeld Sam Cooke & The Soul Stirrers en de Womack Brothers. Het fraai gearrangeerde ‘Carry On’ is daar een goed voorbeeld van.
Het gejuich en gerinkel wat op dat album ontbrak, keerde terug in de glimmende recensies en de extatische reacties van het soms uitzinnige publiek in de zalen, kerken en op de festivals waar ze speelden. ‘Grandioos’, oordeelde Oor. ‘Het Woord is Rock ’n Roll geworden’, jubelde de Leeuwarder Courant. ‘Album van het jaar’, vonden de luisteraars van NPO Radio 6.
Volume 2 is behalve muzikaal rijker, ook nog meer de plaat geworden van Michelle David. Er staan nummers op die bij haar leven horen, zoals de bewerkte traditional ‘Tradewinds’. ‘Mijn eerste solo in de kerk’, herinnert de in North Carolina geboren, en in New York opgegroeide David zich. ‘Ik was vijf jaar oud. Het kwam ineens weer omhoog tijdens de opnamesessie van de tweede plaat. Ik had er jaren niet meer aan gedacht, maar ik zong het zo weer.’ Het ingetogen ‘There’s a Place’, een original, is een ode aan de tante die haar opvoedde. ‘Ik hoorde de melodie en begon te improviseren. De woorden kwamen vanzelf, ik heb ’t in een paar minuten geschreven.’ Het live opgenomen, vanuit de tenen gezongen ‘Baptized’ is het verslag van Michelle’s doop in de Atlantische oceaan. En zo waren er meer nummers die zo rijp waren, dat ze enkel nog geplukt hoefden te worden. ‘Ik weet niet wat Onno en Paul met me doen, maar bij de sessies die we doen is het alsof ze via een luikje in mijn hoofd kunnen kijken, het is magisch.’
Evangeliseren is niet het doel van The Gospel Sessions, ‘maar het mooiste compliment wat ik ooit kreeg na een show was van iemand die zei: Je maakt het lastig voor me om een atheist te zijn’, grinnikt Michelle.
Gospel is krachtige muziek, in veel opzichten. Het is muziek die kan optillen, kan inslaan. ‘Een vraag die me mijn hele carriere heeft bezig gehouden is: ben ik wel goed genoeg? Voor het eerst kan ik dat loslaten, omdat het nu persoonlijk is geworden wat ik doe’.
En ja. Volume 3 is nu ook uit.
